‘Ik ben straks 15 tot 20 minuten later. Mijn afspraak is een kwartier verzet’, schreef Fleur aan het einde van de ochtend.
Het oog bedriegt
Ze was het type vrouw waar je doorheen moest kijken. Ogenschijnlijk heel netjes, zakelijk… degelijk bijna, maar als je haar eenmaal kende en je de échte Fleur leerde kennen, dan bleek dit slechts een facade. Ze was enerzijds een powervrouw die heel duidelijk wist wat ze wilde en hoe ze het wilde, maar tegelijkertijd óók iemand die geremd werd door wat anderen van haar dachten. Ik wist 100% zeker dat ze sinds onze ontmoeting van gisteren en het korte WhatsApp gesprek wat hierop volgde, haar gedachten verder had laten gaan dan ‘even bijkletsen’, maar dat zou ze aan de buitenwereld nooit tonen. Tenminste… dat zou de Fleur die ik van vroeger kende niet doen. Misschien was ze wel veranderd.
i
– Nog 20 minuten later? Dat hou ik niet vol door…
‘Aan het typen…’
Backspace.
‘Aan het typen…’
Backspace.
‘Aan het typen…’
‘Uh… wat bedoel jij dan? Kun je niet wachten met bijkletsen of…’
– Ik maakte maar een geintje. Tot zo. Je kunt bellen bij de voordeur.
Aankomst
Om 15:17 uur ging de bel. Ik deed de deur open en begroette haar terwijl ik haar aandachtig bekeek. ‘Je komt toch van je werk of niet?’ Ze reageerde instemmend en vroeg waarom ik dat zo verbaasd zei.
Het was warm die dag, maar ik wist dat ze een goede functie bij een groot bureau had. Ze werkte bij een firma waar 85% van de medewerkers uit mannen bestond en ik kon mij niet voorstellen dat ze zó naar haar werk was gegaan: Een fleurig rood jurkje tot net boven haar knieën met een zomers patroon erop. Gewaagd in een mannenwereld, maar dat kon nog. Het relatief diepe decollete daarentegen deed mij vermoeden dat ze zich tussendoor nog had omgekleed voor haar bezoekje…
‘Nee, niks.’ Antwoorde ik. ‘Fleurige outfit voor op kantoor. Sorry van mijn klus kloffie. Nu voel ik me wel enigszins underdressed. Ik droeg een wijd zittend zwart shirt met V-hals en een grijze joggingbroek met afgetrapte Nike’s eronder.
‘Je kunt het hebben zei ze’ terwijl zij mij nu ook van top tot teen bekeek… ‘Nou vertel… Wat is het verhaal achter jouw klus avontuur’.
Ik stapte naar buiten en liep met haar naar de voorkant van het pand. Terwijl we in het gras stonden, vertelde ik haar waar we mee bezig waren, hoe het eruit zou komen te zien als alles klaar was en waarom ik deze stap had genomen. Ze vond het fascinerend en stelde veel vragen, maar toch verraste me ze op het laatst door te zeggen: ‘Eigenlijk verbaasd het me helemaal niks dat jij een hotel gaat starten. Als je nog steeds zo bent als vroeger, zal waarschijnlijk binnen de kortste keren een sekshotel worden.’
Ik wist niet hoe ik hierop moest reageren… Maar ze draaide zich op, gaf een knipoog en zei ‘grapje he’. Nou… laat maar zien dan.’ Zij was haar plaagstootjes dus ook nog niet verleerd.
Kom… binnen…
We liepen terug naar de ingang. Via het tuinpad naar het trapje dat naar de voordeur leidde. Terwijl ze de tweede trede betrad werd haar fleurige jurkje door een kleine windvlaag gevangen. Ik zag niks, maar dacht genoeg…