11 maanden eerder…
Het begon allemaal ongeveer 11 maanden geleden toen ze in het voorjaar door de heuvels fietste. Ze woonde in de buurt, maar kwam nooit vaak in dit gedeelte van de regio. Het glooiende heuvellandschap en het aangename zonnetje van die dag hadden haar doen besluiten om eropuit te gaan. Op de fiets een ijsje eten…
‘Fleur, wat doe jij hier?’ riep ik toen ik haar in de verte zag komen aanfietsen. Fleur keek verbaasd om zich heen. Ze kwam hier nooit en opeens hoorde ze haar naam. Ik riep haar naam nogmaals en ze zag me. ‘Oh hoi. Dat is lang geleden.’
10 jaar niet gezien of gesproken
Het moet inderdaad minimaal 10 jaar geleden zijn dat ik Fleur voor het laatst had gezien. Dat was na… tsja… hoe moet ik dat zeggen? ‘Een korte periode van intensief samen contact’. Er is daarna nooit iets noemenswaardigs voorgevallen, maar laten we het erop houden dat we elkaar leuk vonden en daarna iets minder leuk. Geen ruzie, no hard-feelings, maar ook geen contact meer. We hadden allebei ons leven opgebouwd. Los van elkaar elkaar. Toch was het leuk om Fleur na zoveel jaren weer eens te zien.
We volgden elkaar nog wel op social media en daardoor wist ik dat ze inmiddels een man, een zoontje, een goede baan had. Ze was inmiddels 31 jaar oud en had haar leven goed op de rit. Buiten dat was het een prachtige verschijning. Mooi gezicht, prachtige donkere ogen, glanzend donker haar en… billen zoals ik ze nog nooit had gezien. Dat was toen, 10 jaar geleden al het geval, maar dat was zeker niet minder geworden.
Op pad
Ze vertelde dat ze op pad was, maar vroeg nog wat ik hier deed. ‘Lang verhaal. We zijn aan het verbouwen.’ zei ik. ‘Maar wel een leuk en spannend verhaal… Als je tijd hebt vertel ik het je graag en geef ik je een rondleiding.’ Het floepte eruit voordat ik er erg in had. Ik had haar 10 jaar niet gezien, kwam haar nu plotseling tegen en nodigde haar uit in een gebouw dat ze niet kende. Ze keek dan ook enigszins wantrouwend, want alsof de situatie niet al vreemd genoeg was, was er hoe dan ook… een verleden tussen ons beiden. ‘Ik laat je wat weten als ik tijd heb, maar ga nu lekker een ijsje eten bij de ijsboer een dorp verderop.’
We namen afscheid en Fleur stapte weer op haar fiets. Terwijl ik keek hoe ze de heuvel op reed, dacht ik ‘Zou leuk zijn geweest, maar daar hoor ik nooit meer iets van…’
10 minuten later
Ik had het 100% bij het verkeerde eind. Nog geen 10 minuten later volgde een kort WhatsApp gesprek:
‘Toevallig om je daar opeens tegen te komen na zo’n lange tijd. Ik wil best afspreken om bij te kletsen, maar ik weet hoe we zijn. Eigenlijk kan het niet.’
– Oke, begrijp ik. Zou leuk zijn, maar vooral niets doen wat niet goed voelt.
‘Maar het lijkt me wel heel leuk.’
– Zeker. Mij ook! We gaan bijkletsen he… Niet meer en niet minder.’
‘Oke… ik denk er nog even over na.’
Hoewel het ook al in mijn gedachten was opgenomen dat het niet bij bijkletsen zou blijven, was dat dus blijkbaar ook haar eerste gedachte. Toch had ze vrijwel meteen na onze plotselinge ontmoeting een appje gestuurd…
Gedachten gingen alle kanten op
Mijn gedachten gingen naar de eerste keer dat Fleur en ik samen hadden geslapen. Het was een dronken stap avond, maar de spanning was al de hele avond voelbaar. Het spannendste aan Fleur was dat het op het eerste oog een hele nette, intelligente meid was, maar dat ze absoluut geen schaamte kende… Seks was haar vorm van ontspanning…
M’n telefoon trilde opnieuw:
Kan het…?
‘Kan het een keer overdag? Tijdens kantooruren?’
‘Hmmm. Bijzonder…’ dacht ik
– Ja tuurlijk kan dat. Ik ben in principe alle dagen hier de komende weken. We hebben nog wel wat werk te doen.
‘Morgen rond 15:00 uur?’
– Dat is prima. Het kan zijn dat ik de aannemer dan nog aan het helpen ben, maar dat moet kunnen.
‘Oke, tot morgen.’
– Leuk! Tot morgen!’